უინსტონ ჩერჩილი - ლორდი, მებრძოლი და პოლიტიკოსილორდი, სტრატეგი, პოლიტიკოსი, ორატორი, მხატვარი, მწერალი (თანაც ნობელის პრემიის ლაურეატი), სპორტსმენი - ეს ყველა "ტიტული" ერთ ადამიანს ეკუთვნის...

45 წლის წინ გარდაიცვალა კაცი, რომელმაც საკმაოდ დიდხანს - 90 წელიწადს კი იცოცხლა, მაგრამ სხვას, ალბათ, არც 190 წელი ეყოფოდა იმ საქმეთა საკეთებლად, რომელიც ამ მართლაც გენიოსმა მოასწრო. არადა, დიდგვაროვანი ბებია "უდღეურს", "უვარგისს" ეძახდა და მასწავლებლებიც, მისთვის გაკვეთილების ახსნის ნაცვლად, უფრო ხშირად, მოსწავლის ცემა-ტყეპით იყვნენ დაკავებულები. თუმცა მოდით, თანმიმდევრულად მოვყვეთ:

1685 წელს ვინმე ჯონ ჩერჩილმა, ახალგამოჩენილმა მხედართმთავარმა ინგლისში მეფე იაკობ II-ის წინააღმდეგ დაწყებული აჯანყება ჩაახშო და ასე გამოვიდა ასპარეზზე. მართალია, სამი წლის შემდეგ მეფის მოწინააღმდეგის, ვილჰელმ ორანელის მხარეზე გადავიდა და მალბოროს ჰერცოგის ტიტულიც მიიღო, მაგრამ მერე ღალატისთვის ციხეში აღმოჩნდა... ბევრი გადასვლა-გადმოსვლის შემდეგ, მემკვიდრეებს მალბოროს ჰერცოგის ტიტული და ინგლისში ყველაზე დიდი - ბლენჰაიმის სასახლე ციხესიმაგრითურთ დაუტოვა.

ვიდრე XIX საუკუნეში გადმოვინაცვლებდეთ, ერთი რამეც უნდა აღვნიშნოთ: სწორედ ეს პირველი ჰერცოგი მალბორო იყო, ვინც საფრანგეთის მეფე-მზეს, ლუდოვიკო XIV-ს ბელგია ბრძოლით წაართვა. ჰოდა, სულხან-საბა ორბელიანის ელჩობისას, მან სწორედ ამიტომ ვერ მოიცალა საქართველოსთვის და არა იმიტომ, რომ "მეფეს ხალხზე მეტად კატა ეცოდებოდა"; რა ექნა - მაშინ თავისი ქვეყანა გასჭირვებოდა... ასე რომ, ჩერჩილის წინაპარს, შეიძლება ითქვას, უშუალო "ბრალი" მიუძღვის საქართველოს უბედურებაში...

მაშ ასე, ბლენჰაიმის სასახლე, 1874 წლის 30 ნოემბერი, მთელი ინგლისის (და არა მარტო ინგლისის) არისტოკრატული საზოგადოება ჩერჩილების დარბაზობაზეა და ამ დროს დიასახლისს სამშობიარო ტკივილები დაეწყო, მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ მხოლოდ შვიდი თვის ფეხმძიმე იყო. სტუმრიანობის გამო, ის ტანსაცმლის დასაწყობ ოთახად გადაკეთებულ საკუჭნაოში (ზევით აყვანაც ვერ მოასწრეს) შეიყვანეს და იქ - ძვირფას პალტოებსა და ბეწვის ქურქებზე მოევლინა სამყაროს უინსტონ ლეონარდ სპენსერ ჩერჩილი.
მაშინდელი წესისამებრ, მეორე დღესვე, "ტაიმსის" პირველ სვეტში, მაღალი წრის ქრონიკაში ეწერა, რომ სერ რენდოლფ ჩერჩილის მეუღლემ, ჯენიმ შვა პირველი შვილი და რომ მშობიარობა ნაადრევი გახლდათ.

სხვათა შორის, ვაჟის დაბადება, მშობლების გარდა, მათ დიდ ოჯახში არავის გახარებია (ისე, არც მშობლებს ამოსდიოდათ მასზე მზე და მთვარე): უფროს ბიძას ერთი ვაჟი ჰყავდა (ტრადიციის მიხედვით, მალბოროს ჰერცოგის ტიტულს მხოლოდ ერთი, უფროსი მემკვიდრე იღებდა) და ეშინოდა, რომ მისი სიკვდილის შემთხვევაში (მაშინ ბავშვთა სიკვდილიანობა ხშირი იყო), ჩემი ტიტული ამ უდღეური ძმისშვილის ხელში გადავაო, მაგრამ მისი შვილი გაიზარდა, ამერიკელი მილიარდერის ქალიშვილზე დაქორწინდა, ვაჟიც გაუჩნდა და უინსტონ ჩერჩილის ოცნებასაც - გამხდარიყო მალბოროს IX ჰერცოგი, წერტილი დაესვა.

სხვათა შორის, როდესაც ოჯახში ამერიკელი რძალი შევიდა, პირველი, რაც მას ქმრის ბებიამ უთხრა, ეს იყო: "თქვენი ერთადერთი მოვალეობაა ვაჟი გააჩინოთ, რათა ტიტული ამ უდღეურ და უვარგის უინსტონს არ დარჩეს".

ამერიკელი რძლები კი, ამ ოჯახში ახალი ამბავი არ იყო - თვით ჯენი, უინსტონის დედა ამერიკელი მდიდარი მეწარმის შვილი გახლდათ, მაგრამ ჩერჩილებს მასში "არ გაუმართლათ" - ახალდაოჯახებულებს თაფლობის თვეც არ ჰქონდათ დასრულებული, როცა მდიდარი ამერიკელი სიმამრი გაკოტრდა! ცხადია, ოჯახი შიმშილით არ კვდებოდა, მაგრამ ინგლისის მაღალ წრეებში ყველამ იცოდა, რომ მათი შემოსავალი გასავალს - სასახლის, ქალაქის სახლისა და ბინების ხარჯები, 100 ცხენის მოვლა, 150 მოსამსახურის ჯამაგირი და ა.შ. - ძლივს სწვდებოდა...

როგორც ჩერჩილი თავის მემუარებში წერდა, მას მშობლები არასოდეს მიფერებიან. მხოლოდ ძალიან გვიან - 40 წელს კარგად გადაშორებულ დედას საკუთარი მოვალეობა გაახსენდა და ახალგაზრდა ოფიცერს გარკვეული თანადგომა გაუწია. სამაგიეროდ, უინსტონი ძიძას აღმერთებდა და მთელი ცხოვრების მანძილზე, კაბინეტში ძიძის სურათი ეკიდა.

შვიდი წლისა ასკოტის დახურულ სკოლაში შეიყვანეს, შემდეგ კიდევ უფრო ძვირად ღირებულ, არისტოკრატთა ლიცეუმ ჰეროუში მიაბარეს, სადაც მასწავლებლები საგონებელში ჩააგდო - აბსოლუტურად არაფერს აკეთებდა იმ საგნებში, რომლებიც არ მოსწონდა, სამაგიეროდ პირწმინდად ითვისებდა საყვარელ დისციპლინებს (ამ სკოლაზე წერდა: საბოლოოდ შემაძულეს ბერძნული და ლათინური, თავისი საბერძნეთითა და რომის იმპერიითო), მასწავლებლებმა კი, ამის საწინააღმდეგოდ ერთადერთი "წამალი" იცოდნენ - გაროზგვა.

მოსწავლეობის პერიოდში მშობლები სულ ორჯერ ნახა. სკოლის დასრულების შემდეგ მისი და მამამისის აზრები დაემთხვა: სამხედრო სასწავლებელი - ეს ბავშვობის ოცნება იყო (სხვა გასართობი არც ჰქონდა და არც უნდოდა - 1500 კალის ჯარისკაცი ჰქონია), მაგრამ სენდჰერსტის სამხედრო სასწავლებელში ორჯერ ჩაიჭრა. ბოლოს, დედამისმა ვინმე კაპიტან ჯეიმსს მიაბარა, რომელმაც გამოცდაზე ჩასაბარებელი საკითხები წინასწარ იცოდა (ანუ "საქმე ჩაუწყო") და 1893 წლის აგვისტოში მსუბუქი კავალერიის კლასში ჩაირიცხა.

ამ პერიოდს მამამისის უცნაური ამბავიც დაემთხვა: ინგლისის ყველაზე პერსპექტიულ პოლიტიკოსად შერაცხულმა ფინანსთა მინისტრმა, რენდოლფ ჩერჩილმა მოულოდნელად მთავრობის საწინააღმდეგო განცხადება გააკეთა, თანამდებობიდან გადადგა, საქმეები პარტიაშიც აერია, რის ნიადაგზეც ჯანმრთელობა შეერყა და უცნაური აპათიით შეპყრობილი სახლში "ჩაჯდა". თუმცა, მის ამერიკელ მეუღლეს ეს ამბავი დიდად არ უდარდია. მეტიც, იმ პერიოდში უფრო აქტიურად ალაპარაკდნენ მის ფარულ რომანებზე ავსტრიის სიმპათიურ, მდიდარ ატაშესთან და თვით ინგლისის ტახტის მემკვიდრე უელსის პრინცთან, მაგრამ ეს კონსერვატიული ინგლისი იყო და გაზეთები "მხოლოდ" ცხენით ერთობლივ სეირნობებზე წერდნენ.