საზღვარგარეთ მცხოვრებთ მინდა ვკითხო… მართლა, გულწრფელად მაინტერესებს…

სხვა ქვეყნებშიც ასეთი აჟიოტაჟს იწვევს ხოლმე ისეთი საერთაშორისო ან ნახევრად-საერთაშორისო მუსიკალური კონკურსები, როგორიც ევროვიზია ან იურმალაა?

ვერ ვხვდები, აი მართლა ვერ ვხვდები… რატომ იცვლება ხოლმე მოულოდნელად მთელი ქვეყნის ცხოვრების ტემპი მსგავს კონკურსზე რომელიმე ქართველის წარგზავნისას? - მოულოდნელად, ყველა საინფორმაციო გამოშვება, გაზეთი თუ ყვითელი ჟურნალი ამ თემაზე იწყებს ლაპარაკს და წერას, ტრანსპორტში, სამსახურში, მაღაზიაში, ქუჩაში - ყველა ამ მორიგ კონკურსს არჩევს…

ქვეყნის მთავარი პრიორიტეტი ხდება ხოლმე რატომღაც მსგავს კონკურსში გამარჯვება… უბრალოდ არ მესმის… ვინმემ რომ გვკითხოს, ანტი-რუსულ პოლიტიკას ვატარებთ, ვერ ვიტანთ ამ უზარმაზარ იმპერიას და არსებითად გვძულს. მაგრამ გაიხედავ და - ტელეფონის ნომრებს ისევ „ტრიტსად-პიატ, სოროკ-ვოსემ“-ით ვკარნახობთ ერთმანეთს, დსთ-ს მაინც ვერ ველევით და იურმალას და სლავიანსკი ბაზარის დონის კონკურსებზე კოლექტიურად სახეს ვიხოკავთ…

არც ევროვიზიის გარეთ ვრჩებით ხოლმე - რამოდენიმე თვით ადრე ვემზადებით მსოფლიოს მიერ ყველაზე უაზრო, არაობიექტურ და არამუსიკალურ კონკურსად აღიარებული კონკურსისთვის. შემდეგ კი, თუ ვერ გავიმარჯვეთ - პოლიტიკურ ვითარებას ვაბრალებთ ყველაფერს, ჩვენც ვაღიარებთ, რომ კონკურსანტები შესრულების დონის მაგივრად, დროშის ფერების მიხედვით ფასდებიან (თუ გავიმარჯვეთ - ეს თეორია მომენტალურად უქმდება) და თავს ვიიმედებთ, რომ „სამაგიეროდ ჩვენი შემსრულებელი ყველას ჯობდა!“ მაგრამ, მიუხედავად ამისა, მომავალ წელს ათმაგი ენთუზიაზმით ვანახლებთ ხოლმე მზადებას…

რათქმაუნდა, ძალიან კარგია, როდესაც შენი ქვეყნის წარმომადგენელი წარმატებას აღწევს. ნამდვილად არ მჭირს პარანოია, არ გამოვდივარ განცხადებებით „რა-დროს-იურმალაა-როცა-ხალხს-შია“ და მესმის, რა როლს თამაშობს საქართველოს პოპულარიზაციის საქმეში მსგავს კონკურსებში ჩვენი ქვეყნის წარმატებული გამოსვლა; როგორ უწყობს ეს ყველაფერი ხელს ქვეყნის ცნობადობის და იმიჯის ამაღლებას, და, შესაბამისად - ტურისტების და ინვესტორების მოზიდვას.